ဖိုးထက္ - ခက္ခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္း
(မိုးမခ) ဇြန္ ၂၅၊ ၂၀၁၅
RFA ကတင္ဆက္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ခရီးၾကမ္းႏွင္႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုသည္႔ အစီအစဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အျမဲလိုလို နားေထာင္ျဖစ္သည္။ လက္ရိွ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းအေပၚ ေဒၚစု၏ အျမင္၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ေမးသူက ခ်က္က် လက္က် ေမးသည္။ ေျဖသူကလည္း ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္။ ၿပီးခဲ႔ေသာ အပါတ္က ေမးသူ ကိုခင္ေမာင္စိုးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘ၀ဆိုတာကို ဘယ္လို ျမင္သလဲလို႔ ေမးခဲ႔သည္။ မာမီၾကီးက ဘ၀ဆိုတာ သူနားလည္ရင္ ဒီထက္ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ဟု ေျဖေပးခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ႔ အံ႔ႀသပါသည္။ ဒီေလာက္ ပညာၾကီးရင္႔ၿပီး အျပစ္ကင္းသည္႔ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူက၊ အမ်ားအတြက္ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ေပးဆပ္ထားသူက ဘ၀ဆိုသည္႔ အဓိပၸါယ္ကို ပိုၿပီး သိခ်င္သတဲ႔။ ပိုၿပီး နားလည္ခ်င္သတဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚမွာ ျဖဴစင္သည္႔ ေမတၱာေစတနာ ထားသူ တစ္ဦးက “ေအာင္ျမင္သည္႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘာကို ေျပာသလဲ” ဟု အလြန္ေလးလံေသာ ေမးခြန္းကို ေမးဘူးတာ သတိရမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အလြန္ရက္စက္ စိမ္းကားေသာ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ေမးခြန္းကို ေျဖဖို႔ ေနေနသာသာ အသက္ရွဴမ၀ ျဖစ္သြားခဲ႔ရဘူးသည္။ ဘာလဲ ဘ၀။ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ။
ဘ၀ဆိုတာ ဘ နဲ႔ ၀ နဲ႔ ေပါင္းထားတာလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္ေနာက္ ေျပာင္ေျပာင္ ေျပာတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ဘနဲ႔ ၀နဲ႔ ေပါင္းထားတာ မဟုတ္ဘူးကြ။ a နဲ႔ b ကို ေပါင္းရင္ မ်ိဳးမတူလို႔ a + b ဘဲ ရတယ္။ ေျမွာက္မွ ab ရသလို ဘ၀ဆိုတာလဲ ဘနဲ႔ ၀နဲ႔ ေျမွာက္ထားတာကြ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ အထြန္႔တက္ခဲ႔သည္။ ကြယ္လြန္သူ ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္းကေတာ႔ သူ႔စာေတြထဲမွာ၊ သူ႔စာေပ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ဘ၀ဆိုတာ အခ်ိန္ဘဲ ဟု ေျပာခဲ႔သည္။ ဘ၀ဆိုတာ စကၠန္႔ေလးေတြ ေပါင္းထားတဲ႔ အခ်ိန္ဘဲတဲ႔။ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ကို ရမွာဘဲတဲ႔။ အခ်ိန္ကို အလဟႆျဖဳန္းတီးေနရင္ေတာ႔ မေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ကို ရမွာဘဲတဲ႔။ ဆရာၾကီး၏ ေစတနာႏွင္႔ ဥာဏ္ပညာကို အထြန္႔မတက္လိုေသာ္လည္း ဘ၀ဆိုတာ အခ်ိန္ဆိုတာကေရာ အလံုးစံု မွန္ပါ႔မလား။
ရုရွား စားေရးဆရာ အီလ်ာရင္ဘတ္ကေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို သူ႔ရဲ႕ လူမ်ား သကၠရာဇ္မ်ားထဲမွာ တိုက္ရိုက္ မေျပာသြားခဲ႔ေသာ္လည္း သူနားလည္လည္႔ လူ႔ဘ၀ေတြကို ေရးသြားခဲ႔တာ ကၽြန္ေတာ္ သတိရမိျပန္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္႔ အတိတ္ႏွင္႔ ကိုယ္ ရန္ျဖစ္ေနၾကရသျဖင္႔ အတိတ္အေၾကာင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္မေတြးႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ရာစုႏွစ္၀က္ တစ္ခု အတြင္းမွာပင္ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင္႔ ပါတ္သက္သည္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမင္မ်ားသည္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ၾကပါသည္။ စကားမ်ားသည္ ၀ါက်မဆံုးခင္ ရပ္တန္႔သြားၾကပါသည္။ အေတြးမ်ားႏွင္႔ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္၏ ရိုက္ခတ္မွဳကို ခံႀကရပါသည္။ …….တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ကိုယ္႔ဘ၀တည္ျမဲေရးအတြက္ ေမ႔ေပ်ာက္ျပစ္လုိက္ရတာေတြ ရိွပါသည္။ အတိတ္က ေအာက္ေမ႔သတိရစရာေတြျဖင္႔ ေရွ႕သို႔ ဆက္သြား၍ မရပါ။” တဲ႔။
ဘာသာျပန္သူ ဆရာၾကီး ျမသန္းတင္႔၏ တုပမရသည္႔ ဘာသာျပန္မွဳႏွင္႔ မူရင္း ေရးသူ အီလ်ာရင္ဘတ္တို႔ ႏွစ္ဦးကို ေက်းဇူး တင္မိသည္။ အတိတ္က သတိရစရာေတြျဖင္႔ ဘ၀ကို ေနာက္ျပန္လွည္႔ၾကည္႔ၿပီး စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွဳပ္ႏိွဳးလိုက္သလို ခံစားခဲ႔ရသည္။ ၿပီးခဲ႔ေသာ အတိတ္ကို ခ်န္ခဲ႔။ ေမ႔သင္႔တာေတြ ေမ႔ျပစ္ခဲ႔။ ေရွ႕တည္႔တည္႔ ပစၥပၸန္ကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ သူက တြန္းအားေပးခဲ႔သည္။ လူေတြဟာ အတိတ္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ဆိုသည္႔ စကားလို အတိတ္ဆိုး၊ အတိတ္အေဆြး အေျမ႕ေတြကို တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမ႔ျပစ္ကို ေမ႔ျပစ္ၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ အတိတ္ သင္ခန္းစာေတြမွ သင္ခန္းစာယူရင္း အမွား အသစ္ေတြ ထပ္မွားရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကရတာဘဲ မဟုတ္ပါလား။
ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲဟု ခ်စ္သူ၊ ခင္မင္သူေတြကို ထပ္ဆင္႔ေမးမိျပန္ေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲဟု အျမဲ စိတ္၀င္စားေနသူ တစ္ဦးကေတာ႔ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ဆိုတာ ႏွစ္ခု ရိွတယ္ဟု ေျဖသြားခဲ႔သည္။ ဥာဏ္ပညာႏွင္႔ ခ်စ္ျခင္းတရား ရိွၿပီး ရင္႔က်က္တည္ၿငိမ္မွဳ ရိွေသာ ဘ၀ႏွင္႔ အမ်ားအတြက္ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္ေသာ ဘ၀ ႏွစ္ခုဟာ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ဘဲဟု အေျဖေပးသည္။ အျငင္းပြားစရာ မရိွ။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူသည္။ သို႔ေသာ္ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးရင္႔သူ၊ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရား ျပည္႔၀သူ၊ အမ်ားအတြက္ ဘ၀ကို ေပးဆပ္ထားသူ မာမီၾကီးကိုယ္တိုင္က ဘ၀ ဆိုသည္႔စကားလံုးကို အဓိပၸါယ္ သိခ်င္ျပန္သည္ ဆိုေသာေၾကာင္႔ သူေျပာသည္႔ ေအာင္ျမင္သည္႔ ဘ၀ကို ျပန္လည္ ေစာေၾကာၾကည္႔ဖို႔ လိုလာျပန္သည္။
ေဒၚစု၏ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားသည္႔ ဘ၀ႏွင္႔ အမ်ားကိုဒုကၡေပးေနသည္႔ အႏီွလူၾကီးေတြ၏ ဘ၀ကို ယွဥ္ၾကည္႔မိသည္။ ပုထုဇဥ္သဘာ၀အရ ထိုလူၾကီးေတြက သူတို႔ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ယူဆေနသည္လား မသိပါ။ သူတို႔မွာ ခန္႔မွန္း လို႔မရသည္႔ မတရား ရယူထားသည္႔ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ ပိုင္ဆိုင္မွဳ မ်ားစြာ၊ အာဏာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ စသည္႔ အရာေတြကို ဘ၀၏ ေအာင္ျမင္မွဳလို႔ ယူဆဟန္ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔လဲ သူတို႔ဘ၀က်ဆံုးမသြားေစဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ညစ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေကာက္က်စ္ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ အမ်ားကို ဘယ္လို ဒုကၡေပးရမလဲ၊ အမ်ားႏွင္႔ သက္ဆိုင္သည္႔ ႏိုင္ငံကို ဘယ္လို ဆြဲခ်ရမလဲ သိေနတာကိုက သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀လို႔ ထင္ၾကဟန္တူသည္။
ႏိုင္ငံေက်ာ္ ၀တၳဳေရးဆရာတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ဆိုတာ ေသခါနီးမွာ ေနာင္တရစရာ မ်ားမ်ား စားစား မရိွတာကို ေခၚတယ္ဟု သူ႔ဇာတ္ေကာင္ကတစ္ဆင္႔ ေရးခဲ႔တာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဘူးသည္။ သူ႔ဇာတ္ေကာင္က ေနာင္တရစရာ မရိွဘူး ဆိုတာကလဲ ေနာင္တရတတ္သည္႔ ဥာဏ္ပညာ၊ ခံယူခ်က္ ရိွဖို႔ေတာ႔ လိုတယ္တဲ႔။ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ေတြကို ေသခါနီးမွာ ေနာင္တမရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏံုနဲ႔သည္႔ လူမိုက္ၾကီးေတြ ကမာၻမွာ၊ ျမန္မာမွာ ရိွခဲ႔သည္ မဟုတ္ပါလား။ ရိွဆဲ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဥာဏ္ပညာ မၾကီးရင္႔ေသာ္လည္း ဘ၀မွာ ေနာင္တရစရာေတြကို ေနာင္တရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆရာၾကီး အီလ်ာရင္ဘတ္ေျပာသလို အတိတ္ကို ေမ႔ခဲ႔ၿပီး လက္ရိွဘ၀ကို ရွင္သန္ဖို႔ အျမဲ ၾကိဳးစားေနရသည္။
ဘ၀ ႏွင္႔ ေအာင္ျမင္သည္႔ ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ၾကီး ေျပာလိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ မ၀ံ႔ပါ။ တကယ္က်ေတာ႔ ဘ၀ရိွေနတာကိုကဘဲ ရွံဳးနိမ္႔ျခင္း တစ္မ်ိဳးဆိုတာကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိသည္။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ဘ၀သံသရာကို ျဖတ္ဖို႔ ဘုရားရွင္ အဆက္ဆက္ႏွင္႔ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြက ၾကိဳးစားခဲ႔ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ နည္းေပးလမ္းျပ လုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဆရာၾကီး အီလ်ာရင္ဘတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြက အတိတ္ကို ျပန္ေတြးေသာအခါ ကားမီးေရာင္နဲ႔ ႏိွဳင္းခဲ႔တာ သတိရလာျပန္သည္။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း ဟိုက္ေ၀းလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားႏွင္႔ ခရီးသြားေသာ အခါ ကားမီးေရာင္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ လမ္းေဘးက သစ္ပင္ေတြေပၚ ေရာက္ေနတာလဲ သတိထားမိတတ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လမ္းေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္႔ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ေရာက္သြားတတ္တာလဲ သတိထားမိၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လမ္းကို ျဖတ္ကူး ေျပးသြားသည္႔ ေခြးတစ္ေကာင္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘာမွ မဟုတ္သည္႔ ခ်ဳံပုတ္အေပၚကိုို ကားမီးေရာင္ က်ေနတာကို သတိထားမိၾကသလိုမ်ိဳး ေတြးမိၾကသည္ မဟုတ္လား။ ဘာမွ မဟုတ္သည္႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀မီးေရာက္ေအာင္မွာ မွတ္မွတ္ရရ ရိွေနတတ္သည္။ ၾကီးၾကီးမားမား အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း ရိွေနသည္႔ သစ္ၾကီး ၀ါးၾကီးေတြကိုေတာ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ေမ႔ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ရိပ္ခနဲ႔၊ ရိပ္ခနဲ႔၊ ျဖတ္ခနဲ႔၊ ျဖတ္ခနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရေသာ အခ်ိ္န္ေတြထဲက အတိတ္ေတြကို သတိရေနတတ္တာကိုက ဘ၀လို႔ ယူဆရမည္လား။
ဘယ္အထိ သံသရာ ရွည္လ်ားေထြျပားေနမယ္မွန္း မသိသည္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ ဘ၀ဆိုတာ အခ်ိ္န္ဆိုသည္႔ ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္းစကားကို ပိုၿပီးသေဘာက်သလို လို ရိွလာသည္။ ေနာင္တရစရာေတြကို ေနာင္တရတတ္သည္႔ အခ်ိန္ရိွသည္႔ လူ။ ရင္႔က်က္ တည္ၿငိမ္ေသာ လူ။ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံေပးသည္႔ လူေတြကို ေအာင္ျမင္သည္႔ ဘ၀လို႔ သတ္မွတ္ၾကခ်င္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ထိုအရည္အခ်င္းမ်ားအျပင္ သံသရာ တစ္ဖက္ကမ္းက လြတ္ေျမာက္ရာဆီသို႔ ဦးတည္သည္႔ ဘ၀ကို ပိုၿပီး လိုခ်င္ ေတာင္႔တမိသည္။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားမ်ားျဖင္႔ သြားသည္႔ ခရီး။ ခ်စ္ခင္စရာေတြေပၚကို ကားမီးေရာင္ က်သလို အတိတ္ကို ျပန္ေတြးတိုင္း ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ရသည္႔ ဘ၀ကို ပိုၿပီး လိုလားမိသည္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀ခရီးက မီးေရာင္ၾကီးက ဟိုအေပၚ က်သြားလုိက္။ ဒီအေပၚ ေရာက္လာလိုက္နဲ႔။ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲဟု အေမးရိွလာသည္႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း၏ အေျဖကို မေျဖႏိုင္တာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။