သင္းလဲ့၀င္း - ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မွာ ခြဲတမ္းေပးျခင္းဟာ အမ်ဳိးသမီးတို႔ပါဝင္မႈကုိ အာမခံျခင္း မဟုတ္ပါ

ရန္ကုန္ (Myanmar Now) - တက္ေရာက္သူ ၇ဝဝ ခန္႔အနက္ ၇ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ခြင့္ရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဟာ က်ားမကြဲျပားမႈေရးရာက႑မွာေတာ့ သမိုင္းမွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေဆြးေႏြးပြဲ ဇန္နဝါရီ ၁၆ မွာ  ၿပီးဆံုးသြားၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္နဲ႔ ပုဂၢလိကပိုင္ ဖက္စပ္ျဖစ္တဲ့ The Global New Light of Myanmar သတင္းစာက ‘The four-point proposal approved by the first Union Peace Conference’ (ပထမအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံက အတည္ျပဳလုိက္ေသာ အဆိုျပဳခ်က္ ေလးခ်က္) ေခါင္းစဥ္ပါ ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပပါတယ္။

အဲဒီအထဲက တတိယအခ်က္က ၂ဝ၁၁  တစ္ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ စတင္ခ်ိန္ကစလို႔ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအဖြဲ႔ေတြ တစိုက္မတ္မတ္ ေတာင္းဆိုေနတဲ့အခ်က္တစ္ခုကို အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားတာပါ။  တစ္ႏိုင္ငံလုံး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ပါ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမူေဘာင္အရ လုပ္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြး ေႏြးမႈ အဆင့္အသီးသီးမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းထက္မနည္း ပါဝင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေရးထားပါတယ္။

စာခ်ဳပ္ပါ စာသားအရ  အမ်ဳိးသမီးအေရအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပမာဏတစ္ခုအထိ ပါဝင္ရပါမယ္။

ဒါဟာ ညီလာခံကိုတက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးဦးေရက နည္းပင္နည္းေသာ္ျငား သူတို႔ေတြရဲ႕ စြမ္းရည္၊ ရဲရင့္မႈနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခုိင္မာမႈတို႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ေျပာဆိုတင္ျပခ်က္မ်ား အလဟႆ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ျပသခဲ့တာပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လခန္႔က ဆိုရင္ ဒါမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာဟာ ေတာင့္တရတဲ့အရာတစ္ခုသာျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ဒီကာလမတုိင္မီ ဒီဇင္ဘာ ၁၈ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုမွာ Alliance for Gender Inclusion in the Peace Process (AGIPP)  က တာဝန္ရွိေကာ္မတီဝင္ႏွစ္ဦး၊ အမ်ဳိးသမီးႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦးတို႔နဲ႔အတူ ၾကားဝင္ေမးျမန္းေျပာဆိုသူအျဖစ္ ကၽြန္မ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီးအားလံုးက တပ္မေတာ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြအၾကား အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါဝင္ခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့အေပၚ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကစၿပီး ေဒသခံေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ေတြ ထဲက အမ်ားစုဟာ သူတို႔မိသားစုေတြကို ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေကၽြးေနရသူ အမ်ဳိးသမီးေတြပါ။ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားတဲ့ ေဒသေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ လိင္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေစာ္ကားခံေနရေပမယ့္ က်ဴးလြန္တဲ့သူေတြဟာ လြတ္ေျမာက္ေန ဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲက ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ဒီအဆိုျပဳခ်က္ဟာ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ရပ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါးရက္ၾကာတဲ့ ဒီေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္သူအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အေတြ႔အၾကံံဳအရဆို ရင္ေတာ့ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းဖို႔  ေစာေနပါေသးတယ္။

● မထီမဲ့ျမင္ သေဘာထားမ်ား ဆက္ရွိေန
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲအၿပီး ငါးရက္အၾကာ ဇန္နဝါရီ ၂၂ ရက္မွာ AGIPP က ဦးေဆာင္က်င္းပတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုမွာ   ၾကားေနဒိုင္အျဖစ္ ကၽြန္မပါဝင္လိုက္ရပါေသးတယ္။  ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ေလးဦးစလံုးဟာ ထင္ရွားသူ ေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈမ်ားအေၾကာင္း ေျပာဆိုသြားၾကပါတယ္။

ရန္ကုန္အေျခစိုက္ Myanmar Institute for Peace and Security Studies ကို ထူေထာင္သူ  ေဒၚခင္မမမ်ဳိးက ေဆြးေႏြးပြဲသံုးခုမွာ ၁၅ မိနစ္ အျပည့္ ေျပာလုိက္ရေပမယ့္ သူေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ အစည္းအေဝး ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းနဲ႔ မွတ္စုေတြထဲမွာ ပါမလာခဲ့ပါဘူးလို႔ ရွင္းျပပါတယ္။ ဒီလိုခ်ည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့ ေနာက္ဆုံး အစည္းအေဝးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ကြန္ျပဴတာေတြကိုယူ၊ သူေျပာတဲ့အခ်က္ေတြကို သူကိုယ္တိုင္စာ႐ိုက္ၿပီး  မွတ္တမ္းတင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားေဆြးေႏြးသူေတြ၊ ပြဲစီစဥ္သူေတြရဲ႕  မထီမဲ့ျမင္ လုပ္ရပ္ေတြကို အလားတူ ၾကံဳေတြ႔ရတယ္လို႔ အျခားေဆြးေႏြး သူေတြကလည္း ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ မသင္းသင္းေအာင္ရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ အစည္းအေဝးမွာ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ေဆြးေႏြးသြားတဲ့ အခ်က္ေတြကို  သာမန္ကာလွ်ံကာ လုပ္ ပစ္ျခင္းေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ေသာ အမ်ဳိးသားေတြက ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအခ်ိဳ႕ကို ‘ကေလးမ ’ လို႔ ေခၚဆိုတာမ်ဳိးေတာင္ ၾကံဳရပါတယ္။

ဒီလိုသေဘာထားမ်ဳိးေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ အခ်ိန္ယူဖို႔ လိုပါဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္   လတ္တေလာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တာကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပိုမိုပူးေပါင္းပါဝင္လာေစမယ့္၊ ပံ့ပိုးေပးမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားတစ္ရပ္ရွိလာေအာင္၊ မူဝါဒေတြနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြရွိေအာင္ လုပ္ထားဖို႔ပါပဲ။

● လိုအပ္ေနတဲ့ အကူအညီျဖစ္မယ့္ မူဝါဒမ်ား
အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ျမန္မာလူမႈအသုိင္းအဝိုင္းမွာ  လူအိုလူနာ ျပဳစုေပးသူ၊  အိမ္ရွင္မ၊  မိခင္ ေနရာေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ ေတြမွာ က်ယ္ျပန္႔စြာ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ေနရသူမ်ားအျဖစ္ လက္ခံနားလည္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ရံဖန္ရံခါဆိုသလို အေရးပါတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဖိတ္ၾကား တတ္ေၾကာင္း ရွမ္းအရပ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွ မသႏၱာဦးက ေျပာပါတယ္္။

“ကြ်န္မတို႔က အေပၚအကၤ်ီေလး ေကာက္ဝတ္ၿပီး လာလို႔ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ မိသားစု ဗာဟီရကိစၥေတြကို လုပ္ရပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဖိတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔သာ မလာတာလို႔လည္း အေျပာခံရပါေသးတယ္္” ဆိုၿပီး သူက ရွင္းျပပါတယ္။

အျခားႏုိင္ငံေတြမွာ က်င္းပတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ကေလးေတြကို ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ တာဝန္ယူမႈေတြ ပါတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕လသားအရြယ္ ကေလးကို ထားခဲ့နုိင္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမွာ အဲဒီလို စီစဥ္ထားျခင္းမရွိေၾကာင္း ေဒၚခင္မမမ်ဳိးက ေျပာပါတယ္ ။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမွာ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ား အစည္းအ႐ံုး (KNU) ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့သူ  Salween Institute for Public Policy က သုေတသနပညာရွင္၊ နွစ္ႏွစ္ခြဲအရြယ္ သားငယ္ရဲ႕ မိခင္ ေနာ္ေမဦးမူထေရာက သူလည္း  အလားတူျပႆနာၾကံဳရတယ္လို ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးအရ ထားရွိတဲ့အဆင့္အတန္းနိမ့္က်မႈေၾကာင့္ သူတို႔အေပၚ အသိအမွတ္ျပဳမႈ  မရိွဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားမွာ  အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑၊ ဦးေဆာင္သူအခန္းက႑ကေန ပါဝင္ႏုိင္ေစမယ့္ဖို႔  ပံ့ပိုးကူညီမႈ ကင္းမဲ့ေနျခင္းပါပဲ။ “ကၽြန္မတို႔ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ စံႏႈန္း၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြေၾကာင့္  အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြအေပၚ မသိ နားမလည္တာေတြ ပိုဆိုးလာေစတယ္” လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း မျဖစ္မေနေပးလိုက္လို႔လည္း အားလုံးၿပီးသြားၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံကို နမူနာၾကည့္ပါ။ ပါလီမန္အတြက္ အမ်ဳိးသမီးအမတ္အေရအတြက္ သတ္မွတ္ထားတယ္ ဆိုေပမဲ့ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ကိစၥေတြကို ေဆာင္ရြက္ရာမွာ အေပၚယံ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ သက္သက္ ထည့္ေပးထားတာပါ။  အင္ဒိုနီးရွားမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ရာထူး ေပးထားျခင္းဟာ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရး တိုးတက္ဖို႔ထက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲရေအာင္ ေငြအားနဲ႔ဖိတာေတြ၊ မင္းဆက္ပုံစံ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ဆက္ခံတာေတြကိုသာ ပိုၿပီးအားေကာင္းလာေစပါတယ္။

ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားမွာ အမ်ဳိးသမီး ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါဝင္ခြင့္ ထည့္ထားျခင္းဟာ အက်ဳိးတစ္စုံတစ္ရာရွိမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဝင္ေနစဥ္အတြင္း အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔လိုအပ္တာေတြကို ပံ့ပိုးကူညီေပးမယ့္ က်ားမ က႑ သဘာဝကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားတဲ့ မူဝါဒေတြ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ရွိထားႏွင့္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

ဒီလို ပံ့ပိုးေဆာင္ရြက္ရာမွာ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညွိႏႈိင္းပြဲေတြမွာ   တက္ေရာက္သူ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ကေလးငယ္ ေတြကို   ထိန္းေက်ာင္းေပးျခင္းျဖင့္ ပံ့ပိုးတာကအစ ပါဝင္တဲ့အမ်ဳိးသမီးေတြ ပိုမ်ားလာေအာင္ တက္တက္ၾကြၾကြ ေဖာ္ထုတ္ အားေပးတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔လုံၿခံဳေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေတြ၊ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ေလးစားလိုက္နာမႈရွိေစဖို႔တိုက္တြန္းတာအဆုံး ပါဝင္ပါ တယ္။

ဒါဆိုရင္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္မႈေတြဟာ အဓိပၸာယ္ျပည့္လာနိုင္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕စကားသံ ေတြ ကိုလည္း အမ်ဳိးသားေတြေျပာတဲ့စကားသံေတြလိုပဲ ဂ႐ုတစိုက္ တေလးတစား ရွိလာၾကမွာပါ။  ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဝင္ခြင့္ရဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားခဲ့ရသမွ်ဟာ အရာထင္လာဖို႔ သိပ္အ ေၾကာင္းမရွိေသးဘူး လို႔ ဆိုရပါမယ္။     ။

photo credit : BBC