ေဗဒါရီ - ရပ္ကြက္ တရားပြဲ
(မိုုးမခ) မတ္ ၄၊ ၂၀၁၆
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ညတရားပြဲ က်င္းပတဲ့အေၾကာင္းက အေတာ္ကို စိတ္၀င္စားစရာ မွတ္ေလာက္သားေလာက္စရာ ေကာင္းတယ္။ တရားပြဲကို ည ၈ နာရီအခ်ိန္မွာ စေဟာတယ္။ ေနာက္ဆံုးညတရားပြဲလို႔ သိရတယ္။
ဘုန္းႀကီးဘြဲ႔ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ တရားပြဲမစမခ်င္း တစ္ညေနလံုး မိုက္ကိုင္ထားတဲ့လူက ေဟာလိုက္ေျပာလိုက္ပံုမ်ားရယ္ ညက်ရင္ ဓမၼကထိကေတာင္ ေဟာစရာ က်န္မွ က်န္ပါေတာ့မလားလို႔ စိုးရိမ္ယူရတဲ့အထိ။
ဒီလိုနဲ႔ ဘုန္းႀကီးက ၈ နာရီထိုးေတာ့ ၾကြလာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ၀တ္အသင္းအဖြဲ႔ေတြေကာ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာေကာ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ စတင္ၾကေတာ့တာပဲ။
၀တ္အသင္းအဖြဲ႔ေတြက ဆရာေတာ္ က်မၼာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ သာသနာ့၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ ဘာဘာညာညာ သာရကာစတဲ့ အသံေတြနဲ႔ တရားေဟာဘုန္းႀကီးကို ပလႅင္ေပၚေရာက္တဲ့အထိ ပင့္ေဆာင္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာကလည္း အားက်မခံ ေဗ်ာလို႔ ေခၚမလားပဲ၊ ငိုခ်င္းခ်လို႔ အေတာ္ ေကာင္းမယ့္ အေခြကို ဖြင့္ေပးၿပီး ဘုန္းႀကီး ပလႅင္ေပၚ မေရာက္မခ်င္း ၀တ္အသင္းနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။
တရားနာပရိသတ္ႀကီးကလည္း ဘုန္းႀကီးလာတဲ့ လမ္းမွာ ပ၀ါေတြ ဘာေတြခင္း၊ လက္အုပ္ေတြဘာေတြခ်ီ၊ ေဗ်ာသံတီးလံုးကလည္း ငိုခ်င္စရာေကာင္းဆုိေတာ့ ၀မ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕အငိုလြယ္တဲ့သူေတြၾကေတာ့လည္း မ်က္ရည္ေတြဘာေတြ က်ၾကမယ္ေပါ့။ (မွန္းၾကည့္တာပါ)
သည္လိုနဲ႔ပဲ တရားေဟာဘုန္းႀကီးက ဘာကုိနားေထာင္လို႔ နားေထာင္ရမွန္းမသိတဲ့ အသံဗလံေပါင္းစံုၾကားထဲကေနၿပီးေတာ့ ပလႅင္ထက္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀တ္အသင္းသူေတြက သူတုိ႔ရဲ႕တာ၀န္က မၿပီးေသးဘူးဆိုေတာ့ တရားေတာင္းရျပန္ေသးတယ္။ ေရွ႕ကဟာေတြေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ေနာက္ဆံုးမွတ္မိတာေလးက ဘုရားတပည့္ေတာ္တုိ႔ကို တရားေရးေအး အၿမိဳက္ေဆးကို တုိက္ေကၽြးေတာ္မူပါဘုရားတဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ တရားပြဲမစခင္ အစီအစဥ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာေတြၿပီးမွ ဆရာေတာ္ခမ်ာ တရားေဟာရရွာပါတယ္။
တရားပြဲက ၿပီးၿပီးပဲဆုိပါေတာ့….
အဲဒီမွာ ဓမၼကထိကေတာင္ထိုင္ငိုခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ေဟာႏိုင္ေျပာႏိုင္တဲ့ မိုက္ကိုင္ဆရာရဲ႕အလွည့္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။
န၀ကမၼကို လွဴဒါန္းဆက္ကပ္နည္းက အသစ္လားေတာ့မသိဘူး။ ပထမဆံုး အလွဴဒါယိကာ ဦးဘယ္သူ အလွဴဒါယိကာမ ေဒၚအ၀ွာ စသည္ျဖင့္ ေဆြစဥ္္မ်ိဳးဆက္ အကုန္ေၾကာ္ျငာၿပီးေတာ့ စင္ေပၚကိုတက္ၿပီး န၀ကမၼကို ကပ္ခိုင္းတယ္။ ဒါက ေသာင္းဂဏန္း အလွဳရွင္ ေျမာက္မ်ားစြာရဲ႕လွဴဒါန္းပံုအစီအစဥ္။ (တစ္ဦးတက္လွဴ ပရိသတ္က တစ္ခါ သာဓုေခၚ)
ေနာက္ က်န္တဲ့ ငါးေထာင္၊ ေလးေထာင္၊ သံုးေထာင္၊ ႏွစ္ေထာင္၊ တစ္ေထာင္၊ ငါးရာ၊ ႏွစ္ရာ အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ေရွ႕မွာ အလွဴ႕ဒါယိကာႀကီး အလွဴ႕ဒါယိကာမႀကီးဆိုတာကို ထည့္ဖို႔ မက်န္ရစ္ေစပဲ ေၾကာ္ျငာေနတာကိုက အေတာ္ေလးၾကာသားရယ္။ (တစ္ရာနဲ႔ ေအာက္အလွဴေငြေတာ့ လွဴတဲ့လူမရွိလိုု႔လားမသိဘူး ေအာ္သံ မၾကားရ)
ဒါၿပီးေတာ့မွ ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ ခုနက စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ေအာ္ထားတဲ့ ႏွစ္ရာမွ ငါးေထာင္ အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ စုစုေပါင္းေငြေတြကို ေမာင္ဘယ္သူ မဘယ္အ၀ွာက ဆက္ကပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး တစ္ခါ စင္ေပၚတက္လွဴ။ (ပရိသတ္က သာဓုေခၚ)
ေနာင္တစ္ခါ တရားပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီက မတည္ေငြ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ပါဆုိၿပီး တစ္ခါ စင္ေပၚတက္လွဴ။ (ပရိသတ္က သာဓုေခၚ)
တရားနာ လာတဲ့သူေတြရဲ႕ အလွဴေငြက ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ပါဆုိ ေၾကာ္ျငာၿပီး တစ္ေက်ာ့ျပန္ကာ လူႏွစ္ေယာက္က တစ္ခါ စင္ေပၚတက္လွဴ။ (ပရိသတ္က သာဓုေခၚ)
ေနာက္တစ္ေခါက္ ၇ ရက္သားသၼီးေတြရဲ႕ အလွဴေငြက ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ပါဆုိ ေၾကာ္ျငာၿပီးေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို စင္ေပၚတက္ခိုင္ၿပီး ဘုန္းႀကီးကို ကပ္ျပန္ေပါ့။ (ပရိသတ္က သာဓုေခၚ)
တရားေဟာ စင္ေပၚကို အတက္အဆင္း လုပ္ေနတာကိုက အေခါက္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ (လိုင္းကား မွတ္တိုင္ အတက္အဆင္းထက္ေတာင္ သာေသး)
ေအာက္က တရားနာပရိသတ္ကလည္း သူတုိ႔ တစ္ခါ တက္လွဴလိုက္ တစ္ခါ သာဓုေခၚလိုုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ သာဓုသံလည္း အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာေပါ့။ (သာဓုသံေတြ ဘ၀ဂ္ထိညံ့ေန)
ေနာက္ဆံုး စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ပါဆုိၿပီး တစ္ခါ ထပ္ေၾကာ္ျငာျပန္ေရာ။ သာဓုထပ္ေခၚ။ (စာရင္းကေတာ့ အက်ဥ္းနည္းနဲ႔ ေၾကာ္ျငာလိုက္ အက်ယ္နည္းနဲ႔ ေၾကာ္ျငာလိုက္နဲ႔ အေတာ့္ကို တိက်တာပဲ)
မိုက္ကိုင္ထားတဲ့ မိုက္ဆရာက လွဴဒါန္းမွဳလည္းၿပီးဆံုးေရာ ဆရာေတာ္ကို သာဓုအႏုေမာဒနာတရားေလး ခ်ီးျမွင့္ေပးပါလို႔ ထပ္ၿပီး အသံေနအသံထားနဲ႔ေလွ်ာက္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ ခပ္တုိတုိပဲ ေရစက္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ (ညဥ့္က အေတာ္ေလး နက္ေနၿပီကိုး)
မိုက္ကိုင္ဆရာက ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု သံုးႀကိမ္ရြက္ၿပီး အခမ္းအနားကို ရုတ္သိမ္းေပးဖို႔ ေၾကာ္ျငာ တယ္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္တကြ ပရိသတ္ႀကီးကလည္း ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးပဲ သံုးႀကိမ္ ရြက္ဆိုေပးလိုက္ၾကတယ္။ (ေအးကလည္းေအးဆုိေတာ့ ျပန္ခ်င္ေနၾကရွာမွာေပါ့)
ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု သံုးႀကိမ္ဆုိၿပီးလို႔ ၿပီးသြားၿပီလို႔ မေအာက္ေမ့လိုက္နဲ႔။ အဲဒီ-ပါဠိကို မိုက္ကိုင္ ဆရာက ျမန္မာမွဳ ျပန္ျပဳေနတာက ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ အဲသလို အဲသလိုေတြနဲ႔ ဆရာေတာ္ကုိ ပလႅင္ေပၚတက္တုန္းကအတိုင္း အသံဗလံ ေပါင္းစံုၾကားကေနၿပီးေတာ့ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီး ေက်ာင္းကုိျပန္လည္ ပင့္ေဆာင္သြားၾကတယ္။ (ဆရာေတာ္ခင္မ်ာမွာေတာ့ လြတ္ေျမာက္သြားရွာၿပီ)
ဆရာေတာ္ျပန္ၾကြသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ၀တ္အသင္းဖြဲ႔ေတြက ပင့္ထားတဲ့ နတ္ကုိ ျပန္ပို႔ရ၊ ရတုပိုဒ္ဖတ္ရ ဘာရနဲ႔….အစီအစဥ္က ထပ္လုပ္ရျပန္ေသးတယ္။ (အေတာ္ေလးကို အလုပ္ရွဳပ္သားရယ္ သူတုိ႔မလဲ)
မိုက္ကိုင္ဆရာရဲ႕ အစီအစဥ္ကလည္း မၿပီးေသးဘူး ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့ သူေတြကို တစ္ဦးခ်င္းေရာ၊ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို ေကာင္းႏုိးရာရာ စကားလံုးေတြသံုးၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီးေၾကာ္ျငာ…. အဲဒီေနာက္ ၿမိဳ႕မိ / ၿမိဳ႕ဖ၊ ရပ္မိ/ရပ္ဖ၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္း၊ ဘာေခါင္း၊ ညာေခါင္း၊ ရာအိမ္မွဳး၊ ဟိုမွဳး၊ ဒီမွဳးစတဲ့ ဆိုင္ရာ ပိုင္ရာေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီး မွတ္တမ္းတင္ဓာတ္ပံု ရိုက္မယ့္အေၾကာင္း မလာမခ်င္း ေၾကာ္ျငာျပန္တယ္ (ဟိုလူေတြက အိပ္ေနၿပီးလားေတာင္မသိဘူး)
ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ မိုက္ကိုင္ဆရာက ဒီႏွစ္လိုပဲ တရားပြဲႀကီးကို ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္နဲ႔ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သလို ေနာက္ႏွစ္ေတြ ေနာက္ႏွစ္ေတြလည္း ဒီထက္မက ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္ႀကီး က်င္းပႏိုင္ေရးအတြက္ ထပ္မံၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္တဲ့……(ဘုရားးးး ဘုရားးးး ႀကိဳတင္ၿပီး စစ္ေက်ျငာလိုက္သလိုပဲ)
ဒါေၾကာင့္ လွဴၾကတန္းၾကပါဦးလို႔ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ခုထဲက ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့
အလွဴခံပါေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာျပန္တယ္။ (၀ီရိယ အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ဥပါသကာပါလား)
ဒီ့ေနာက္မွ မိုက္ကိုင္ဆရာက သူရဲ႕ မဟာအခန္းက႑ကို မသိမ္းခ်င္သိမ္းခ်င္ ေလသံမ်ိဳးနဲ႔ သိမ္းလိုက္ ပါတယ္။ (မသိမ္းလို႔လဲမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ သန္းေခါင္ေတာင္ ေရာက္လုနီးေနၿပီဆိုေတာ့)
ေနာက္ဘိတ္ဆံုး အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာကလည္း ဘယ္အညံ့ခံလိမ့္မလဲ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးကို မိမိရရ အသံုးခ်လိုက္ျပန္တယ္။ စက္သံကုိ အဆံုးထိေအာင္ကို တင္ၿပီးေတာ့ “ေရစက္ခ်လို႔ ၿပီးပါၿပီ…..တရားနာလို႔ ၿပီးပါၿပီ……… အလွဴေတာ္ႀကီးလည္း ေအာင္ပါၿပီ…..” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကို တစ္ပုဒ္လံုး ဆံုးေအာင္ ဖြင့္ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ရဲ႕ စက္သံကုိ အဆံုးသတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ (ေသာတပသာဒေတာင္ ခ်ိဳ႕ခ်င္ေနၿပီ)
ရပ္ကြက္ေနသူ မိဘျပည္သူေတြခမ်ာမွာေတာ့ မ်က္စိေတြေၾကာင္ၿပီး သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ေလာက္မွပဲ ဘ၀င္က်သြားရရွာပါေတာ့တယ္။